Mimo dość dużego doświadczenia autora w projektowaniu urządzań
– zarówno elektronicznych jak i mechanicznych nie uniknięto pewnych błędów, które zostaną tu wymienione i omówione, żeby uchronić przed ich powtórzeniem potencjalnych wykonawców takiej maszyny.
1. Zakładając, że silniki napędowe dostosowane są do wielkości i zadań maszyny, silnik Ruchu „Z” musi być mocniejszy od pozostałych ponieważ prócz przesuwania stołu musi dodatkowo pokonywać jego ciężar. Dodatkowo w przypadku stosowania dużego a więc ciężkiego elektrowrzeciona ten ciężar może być znaczny.
2. W wiązce przewodów – łączących bramę ze elementami ruchu „X” – należy zawsze umieszczać przewody rezerwowe. W opisywanym przypadku auto doszedł do wniosku, że dobre by było mieć nieduże oświetlenie miejsca pracy i w takim przypadku jedna parę przewodów można by do tego celu wykorzystać.
3. W zależności od wykonywanych prac a więc materiału i ilości wytwarzanych wiórów należy zaprojektować ich odprowadzanie. Zdaniem autora domowy odkurzacz do drobnych prac może być użyty.
Ponieważ jednak przeznaczony on jest do niezbyt długotrwałej pracy, należy zadbać, żeby pracował na możliwie najmniejszych obrotach. W przeciwnym przypadku musimy się liczyć z jego przegrzaniem a być może uszkodzeniem. Jednak zdecydowane obniżenie obrotów odkurzacza powoduje zmniejszenie jego mocy a więc i zdolności zasysania wiórów. Dlatego do odsysania należy użyć stosunkowo cienkiej (i koniecznie giętkiej rurki) w celu zwiększenia prędkości przepływu powietrza.
Najgorszym przypadkiem jest oczywiście obróbka drewna (również bakelitu). Szczęśliwie nie musimy zasysać wszystkich wiórów, wystarczy że w czasie pracy zostanie odessany pył – wióry możemy usunąć później Autor ostrzega przed stosowanie rur karbowanych – wytwarzają bardzo silny hałas.
W opisywanym rozwiązaniu po wielu próbach zastosowano rurkę igelitową o średnicy wewnętrznej 10 mm. 4. W zależności od możliwości warto rozważyć – być może – stosowanie nieco większych a co za tym idzie pewniejszych wyłączników krańcowych.
